Sanılanın əksinə bəkarət mövzusu şəhərli və soylu qadınlar üçün də bəzən tabu ola bilir. Bu ay 30 yaşını olduqca keçmiş olmasına baxmayaraq hələ bakirəliklərini qoruyan 3 qadın ilə danışdıq. Psixiatr Sərdar Serdaroğlu bu hekayələri psixiatrik baxımdan şərh etdi. Psixiatr Kərəm Doksat isə, "bəkarət pərdəsni" faktının, Afrika qəbilələrindən İslami ənənələrə bir çox mədəniyyətdə necə qəbul edildiyini izah etdi…
ŞƏLALƏ ÖZDAL (Bank işçisi, 31 yaşında):
"30 yaşı keçdim amma hələ bakirəyəm. Universitet məzunuyam və çox yaxşı bir işim var. Kariera pillələrini tək-tək çıxıram. Çox geniş bir yoldaş ətrafım var. İndiyə qədər çox sayda kişi yoldaşım olmadı və seks mövzusu mənim üçün, ailəmin və ətrafın da təzyiqiylə həmişə bir bağlı olaraq qaldı. Olduqca uzun bir müddətdir birlikdə olduğum bir kişi dostum var. Ancaq onunla seksdə son nöqtəsinə qədər gedə bilmirəm.
Mənim problemim əlaqəyə özümü verə bilməməmdir. Birlikdə olduğum adamı çox istəyirəm, sevişərkən də çox zövq alıram amma hadisə içimə girmə mərhələsinə gəlincə, istəmirəm. Çünki həm çox ağrıyacağını düşünürəm həm də ailəm çox ənənəçi olduğu üçün hələ onlardan çəkinirəm… eşidilərmi qorxusu xüsusilə məni yeyib bitirir. Əgər eşidilsə nə edərəm deyə düşünür və fəlakət senariləri yazıram.
Kişi dostuma aşiqəm.
Onu çox sevirəm. O ana qədər çox istəməmə baxmayaraq, hətta bunu sevgilimə söyləməmə baxmayaraq zamanı gəldiyində edə bilmirəm. Ayrıca sevişənə qədər çox istəkli oluram lakin bütün bunları ağılıma gətirdiyim zaman həvəsim qaçır, əlaqəmdən də zövq almıram. Daha uzun bir müddət bakirə qalacağaım kimi görünür. Çünki mən buna bu cür təzyiqlərdən ötəri cəsarət edə bilmirəm."
Psixiatr Sərdar Serdaroğlunun şərhi:
"Günahkarlıq duyğusu, sıx anksiyəta səbəb olur."
"Burada adamı diqqətə çarpan olaraq narahat edən şey ‘günahkarlıq duyğusu\'. Bu duyğu insanların mədəniyyətlə əlaqələrində, cəmiyyətdən cəmiyyətə dəyişərək meydana gələr və zehində bir anlayış olaraq meydana çıxar. Cəmiyyətin ya da ailə ətrafının təsdiqləmədiyi vəziyyətlərdə aktiv hala gəlib davranışlarını təyin edər. Bu duyğu sıx qayğı doğuracağından sevgi ya da cinsi istək kimi duyğuların basdırılmasına səbəb olar. Günahkarlıq duyğusu təməl insani bir duyğudur, ancaq nəyin günahkarlıq verəcəyi zamanla dəyişən bir vəziyyətdir. Xəstələrimdə də müşahidə etdiyim bu duyğunun dərinliyi təəssüf ki, uşaqlıq çağlarımızda, çox şeyi ətrafımız tərəfindən günahlandırılaraq etməmizdən qaynaqlanır. Cinsi həyatda bu duyğunun qatılaşmış şəkli, çirklənmə hissiylə yaşanır. Xüsusilə gənc qızlarda bu qorxunu ‘Demoklesin qılıncı kimi daşıyırlar. Psixiatriya bu duyğunun obsesyona varmış şəklini müalicə edə bilsə də problem təməldə psikososyal xüsusiyyətdədir."
DƏFNƏ QURU (Qrafik Dizaynçısı, 33 yaşında):
"Ailəm İstanbul xaricində oturduğu üçün tək yaşayıram. Çox məşhur bir televiziya kanalında qrafik dizaynı edirəm. Qazancım da pis deyil. Universitet illərindən bəri uzun vədəli yoldaşlıqlarım oldu. Onları anam və atam ilə də tanış etdim. Amma heç biriylə gerçək mənada seks etmədim. Hətta keçən il bitən və bir il qədər ayaqlarımı yerdən kəsən bir əlaqəm oldu. Mən onu çox sevirdim o da məni. Yataqda birlikdə yatırdıq amma mən heç bir zaman tam mənasıyla özümü bu işə verə bilmirdim. Yəni öpüşməylə başlayan və paltarların çıxarılmasına qədər çatan bir ön sevişmə yaşayırdım partnyorumla. Amma iş gərçək mənada seks etməyə gəlincə bütün işlər pozulurdu. Digər əlaqələrimdə bu səviyyədə bir şey yaşamasam da hiss etdiklərim eyni idi. Bəli, 33 yaşdayam və hələ bakirəyəm. Gərçək seksualın nə olduğunu bilmirəm. Bu etdiyimin çox sağlam olmadığını hətta səhv olduğunu çox yaxşı bilirəm. Bir neçə dəfə həkimə getməyi belə düşündüm amma imtina etdim.
Səbəblərinə gəlincə.... Əslində tək bir səbəb göstərə bilməm. Amma ən əhəmiyyətlisinin öz özümə yaratdığım bir qanun olduğunu bilirəm. Heç klassik bir insan deyiləm. Ailəm də çox mühafizəkar deyil. Amma başımda yaratdığım belə bir şey var: Mən qarşımdakından xoşlanıram. Amma onunla cinsəllikdə son nöqtəsinə qədər galsəm ona aşiq olma ehtimalım artacaq və əgər əlaqə yaxşı getməzsə qarşımdakı adam məni tərk edə bilər. Mən də ona aşiq olduğumla qalacağam və çox kədərlənəcəyəm. Özümü yığışdıra bilməyəcəyəm, çox zərər görəcəyəm deyə düşünürəm. Bu başımda yaratdığım ən böyük qorxu. Bu qorxunun qaynağı da yenə mənlə təlimlənlir. Çünki həmişə belə bir şey eşitdim: "Cinsəllik qadın üçün kişiyə görə daha çox bir bağlanma ünsürüdür". Yəni mən cinsəllik yaşasam qarşımadakına bağlanmaqdan və onun məni buraxmasından qorxuram. Bu yaşda hələ bakirə olmamın səbəbi budur. Təbii qarşımdakına 100 % güvən hiss edə bilməməm də buna daxildir. Mənə təlimlənlərdən ötəri evlənmədən birlikdə olmamalıyam kabusu da var. Kişi yoldaşlarımla tam mənasıyla cinsi bir şey yaşamadığım üçün çox ayrılıq yaşadım. O insanlarla seksual sonun qədər yaşasaydım ayrılmazdım da demirəm amma bu təsir əlaqəni bitirici təsiri təsirinin olduğuna inanıram."
Psixiatr Sərdar Serdaroğlunun şərhi:
"Bağlanma qayğısı yaşayan adam ilişməlidir."
"Bu adamda, psixiatriyada "bağlanma qayğısı" olaraq təyin olunan vəziyyət görülür. Bağlanma körpəykən bizə baxan ilk adamla yaşadığımız və beyində bioloji təməli də olan bir faktdır. Əslində bağlanma, insan üçün lazımlı və sağlamdır. Ancaq həyatın ilk dövrlərində bu duyğu kifayət qədər yaşanmamışsa qayğı verici və qorxuducu ola bilər. Bağlanmaqdan qaçan adam, duyğularını ümumiyyətlə rahat ifadə edə bilməz. Tam evlənəcəyi sırada evlənmə mərasimlərindən davamlı qaçan bir qadını izah edən filmi xatırlayın. Bağlanma narahatlığı olan adam tərk edilmənin verəcəyi psixoloji ağrını qaldırmaqda çətinlik məcbur edilər. İntihar ya da intihar cəhdlərində bu fakt sıxlıqla rol oynaya bilməkdədir. Psixiatrik müalicədə, psikoterapi, bağlanmanın sağlam hala gəlməsi üçün istifadə edilər və qayğının həllində təsirli bir üsuldur. Bu səbəblə bağlanma narahatlığının həll edilməsi sağlam cinsəllik üçün lazımlıdır.[ad#468x15]
0 Comments